يادداشتهاي پراکنده

دوست داشتن را گناه می‌دانند و فاش کردنش را گناهی بزرگتر.

تنهائی‌ام را در خود فرومی‌ریزم

تا روزی از نوای نی‌لبکی اندوهگین، این دل تنگ گُر بگیرد.

يادداشتهاي پراکنده...

شب تابستانی بود و از گرمای هوای اتاق شب‌ها به خنکای پشت بام پناه می‌بردیم و خواب در پشه بند زیر سقف ستاره‌نشان که هنوز چیزکی از آن پیدا بود، چه دلچسب بود. یکی از همان شب‌ها بود که به من گفت فرزندی در يادداشتهاي پراکنده...